آب درمانی 6

ـ بيمار همه روزه نبض و فشار خون خود را بررسي مي‌كند كه نبض بايد از 50 دردقيقه پاينتر نيايد؛ چنانچه ميان 50 تا 60 باشد، با حل كردن يك قاشق كوچك عسل درنصف ليوان چاي و نوشيدن آن و سپس نيم ساعت خواب جبران مي‌شود و به اندازه‌ي طبيعي 62 در دقيقه مي‌رسد؛
ولي چنانچه نوشيدن شربت عسل هم كارساز نباشد و براي يك روزكامل از 50 پاينتر بيايد و به 40 نزديك باشد، آب‌درماني را قطع مي‌كند. فشار خونبيمار نيز از 10 تا 13 در نوسان است كه خوب است؛ ولي چنانچه از 10 پايين‌تر بيايد،بي درنگ با حل كردن يك قاشق كوچك عسل يا شكر در آب و نوشيدن آن، فشار به حالت عاديبر مي‌گردد.‌
(18)ـ بهتر است در روزهاي دوره، بيشتر از يك ساعت در روز، آن همدر چند نوبت، مطالعه يا كار فكري نشود؛ زيرا باعث فشار شديد به مغز شده و بيمار بهناچار بايد قند بيشتري مصرف كند كه اين كار، ممكن است برنامه را از روند طبيعيبازدارد؛ ولي كساني كه ناچار به كار فكري يا مطالعه هستند، تنها بايد مراقب كاهشفشار خون و نبض باشند؛ و هرگاه احساس ضعف كردند، با نوشيدن شربت عسل آن را به حالتعادي برگردانند.
(19)ـ در طول دوره، نخوردن غذا، بيمار را از مسواك زدن بي‌نيازنمي‌كند؛ بلكه همانند گذشته، دندانهايش را مسواك مي‌زند. همچنين بهتر است روي زبانرا نيز مسواك بزند تا عفونتهايي كه بدن در حال دفع آنها از راه زبان است و ميانپرزهاي زبان مي‌چسبد، از ميان برود.
(20)ـ در دوره‌ي درمان، از خوردن هرگونه آبميوه، بويژه آب پرتقال بايد خودداري شود؛ زيرا تأثير آب‌درماني را از ميان مي‌برد وجسم نمي‌تواند در مدت معين 35 تا 45 روز، خود را پاكسازي كامل نمايد.
(21)ـ دردوره‌ي درمان، شخص خانه‌نشين نمي‌شود؛ بلكه به كارهاي روزانه‌ي خود ادامه مي‌دهد؛همچنين بيشتر از 8 يا 10 ساعت در شبانه‌روز نبايد ‌خوابيد؛ هر چند كه در مدت دوره،چون مغز مي‌داند كه از راه غذا انرژي دريافت نمي‌كند، از اين رو براي صرفه‌جويي درانرژي به بدن فرمان خواب بيشتري مي‌دهد؛ ولي بيمارر مي‌داند كه خوابيدن زياد، باعثتنبلي دستگاه گوارشي مي‌شود و اين دستگاه نمي‌تواند وظايف زيادي را كه پس از پاياندوره به عهده دارد، به خوبي انجام دهد.
(22)ـ در دوره‌ي درمان، بيمار نبايدكارهاي سنگين انجام ‌دهد. ضعفي كه از روز بيستم به بعد نمايان مي‌شود به اندازه‌اينيست كه مانع كار شود و ميل به كار را از بين ببرد؛ ولي اگر در روزهاي پاياني دوره،فرد بتواند استراحت كامل نمايد و تحرك بسيار كمي داشته باشد، بهتر است؛ زيراآب‌درماني به هنگام استراحت بسيار بيشتر از زمان حركت مي‌تواند جسم را پاكسازي كند.
(23)ـ از روز اول تا چهلم، خلط دهان بيرون ريخته مي‌شود؛ زيرا اين خلط همانمواد زائدي است كه بدن از راه دهان بيرون مي‌ريزد. خلط بيني و دهان تا روز سي‌امممكن است افزايش يابد كه اين افزايش، نشان از پاكسازي مغز از مواد زائد است. دربرخي افراد ممكن است از روز سي‌ام به بعد، آب دهان فراوان، چسبناك، كثيف و بدبوشود؛ ولي از روز سي‌ام ممكن است خلط بيني قطع شود كه نشان از پايان پاكسازي مغز ازمواد زائد است.
(24)ـ در مدت درمان، به هنگام برخاستن از خواب، بيمار نبايديكباره از جا برخيزد؛ بلكه بايستي از حالت درازكش به حالت نشسته يك دقيقه در بستربنشيند و سپس برخيزد؛ زيرا برخاستن يكباره باعث مي‌شود تا خون كافي به مغز نرسيده ودر نتيجه سرگيجه پديد آيد.
(25)ـ ممكن است فرد در دوره‌ي درمان، زود عصباني شودو زود تحت تأثير قرار گيرد و يا به هيجان آيد كه ناشي از كاهش وزن و ضعف جسماني استو پس از آب‌درماني برطرف مي‌شود؛ ولي اين عوارض در باره‌ي همه يكسان نيست و ممكناست برخي را تحت تأثير قرار ندهد.
(26)ـ بيمار از هر كار هيجاني كه باعث افزايشناگهاني ضربان قلب مي‌شود، خودداري مي‌كند؛ زيرا افزايش ناگهاني ضربان قلب، بويژهاز روز پانزدهم به بعد ممكن است باعث درد قلب به صورت گاه‌گاهي براي چند روز شود؛ولي چنانچه ضربان قلب ناخواسته از حالت عادي خارج شود، بيمار نصف ليوان چاي گرممي‌نوشد و نيم ساعت مي‌خوابد.